Przegrody nierozprzestrzeniające ognia według warunków technicznych
Przegrody nierozprzestrzeniające ognia według warunków technicznych
7 lipca weszło w życie Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1]. Zawarte jest w nim rozróżnienie pomiędzy nierozprzestrzenianiem ognia a elementami określanymi jako nierozprzestrzeniające ognia, słabo rozprzestrzeniające ogień lub silnie rozprzestrzeniające ogień na potrzeby WT.
Zobacz także
Rockwool Polska Profesjonalne elementy konstrukcyjne BIM dla budownictwa
W nowoczesnym projektowaniu budynków standardem staje się technologia BIM (Building Information Modeling). Jest to złożony system informacji technicznej, który na podstawie trójwymiarowego modelu obiektu...
W nowoczesnym projektowaniu budynków standardem staje się technologia BIM (Building Information Modeling). Jest to złożony system informacji technicznej, który na podstawie trójwymiarowego modelu obiektu opisuje cechy zastosowanych rozwiązań.
dr inż. Krzysztof Pawłowski prof. PBŚ Charakterystyka energetyczna budynku i jego części – analiza planowanych zmian w przepisach prawnych od 1 stycznia 2026 r.
Charakterystyka energetyczna budynku i części budynku (Świadectwo charakterystyki energetycznej) to dokument, który określa wielkość zapotrzebowania na energię niezbędną do zaspokojenia potrzeb energetycznych...
Charakterystyka energetyczna budynku i części budynku (Świadectwo charakterystyki energetycznej) to dokument, który określa wielkość zapotrzebowania na energię niezbędną do zaspokojenia potrzeb energetycznych związanych z użytkowaniem budynku lub części budynku. W pierwszych dniach lipca 2024 r. na stronie internetowej Ministerstwa Rozwoju i Technologii [1] zaprezentowano projekt zmian w rozporządzeniu.
Przemysław Gogojewicz BHP podczas wykonywania prac instalacyjnych cz. 2
Instalatorzy często bywają narażeni na działanie czynników i substancji szkodliwych podczas wykonywania prac instalacyjnych, dlatego tak ważne jest skuteczne zapobieganie i stosowanie przepisów BHP przez...
Instalatorzy często bywają narażeni na działanie czynników i substancji szkodliwych podczas wykonywania prac instalacyjnych, dlatego tak ważne jest skuteczne zapobieganie i stosowanie przepisów BHP przez instalatorów. Podstawą BHP instalatora wykonującego prace drogowe jest rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych.
Dotychczas znaczenie określenia „nierozprzestrzeniające ognia” było często źródłem nieporozumień. Z dosłownym rozumieniem tej klasyfikacji wiązało się oczekiwanie, że wszelkie przegrody klasyfikowane jako NRO nie będą rozprzestrzeniać ognia, podczas gdy w trakcie pożaru niektóre z nich nie tylko gwałtownie rozprzestrzeniają ogień, lecz także same spalają się doszczętnie. Dlatego warto przypomnieć, że określenia dotyczące rozprzestrzeniania ognia w WT, również metody badań, oceny i klasyfikacje, odnoszą się do bardzo wczesnej, początkowej fazy rozwoju ognia.
Dlatego jest naturalne, że element nierozprzestrzeniający ognia według WT może w rzeczywistości silnie i szybko rozprzestrzeniać ogień. Dzieje się tak w sytuacji, gdy:
- w skład elementu wchodzą materiały/ wyroby palne (im ich więcej, tym większa różnica między nazwą a rzeczywistym zachowaniem) i/lub
- gdy pojawi się źródło ognia większe niż podczas badania, o co w rzeczywistości nietrudno.
Jest to możliwe również wtedy, gdy występują różnice, nawet drobne, w stosunku do rozwiązania zbadanego i sklasyfikowanego jako nierozprzestrzeniające ognia zawierającego palne komponenty, np. zastosowano te same materiały, ale o innych grubościach lub gęstościach, użyto nieodpowiednich materiał ów zamiennych, inaczej rozwiązano detale, w tym połączenia międzywarstwowe, zastosowano inne łączniki, zmieniono ich rozstawy, zrezygnowano z uszczelnień lub zastosowano inne, gdy występują nieszczelności, lokalne uszkodzenia itp. Przy takich różnicach wykonania nawet niewielkie źródło ognia może doprowadzić do rozwoju pożaru.
Dobrze więc się stało, iż w nowelizacji WT z lipca [1] znalazł się nowy przepis ($ 208a. 2), w którym wprowadzono wyraźne rozróżnienie między elementami nierozprzestrzeniającymi ognia (rozumianymi potocznie, czyli takimi, które naprawdę nie rozprzestrzeniają ognia) a elementami określanymi jako nierozprzestrzeniające ognia, słabo rozprzestrzeniające ogień lub silnie rozprzestrzeniające ogień.
Rozróżnienie to z pewnością pomoże zwrócić uwagę na różnice między potocznym i formalno-prawnym znaczeniem tych słów.
„$ 208a. 2: Elementy budynku określone w rozporządzeniu jako nierozprzestrzeniające ognia, słabo rozprzestrzeniające ogień lub silnie rozprzestrzeniające ogień, powinny spełniać, z zastrzeżeniem ust. 3, wymagania według załącznika nr 3”.
Jest to o tyle ważne, że wymagania dotyczące nierozprzestrzeniania ognia przez przegrody są jednymi z najpowszechniejszych wymagań w dziale VI „Bezpieczeństwo pożarowe” WT. Dotyczą nie tylko budynków o klasyfikacji pożarowej (A–E), co jest faktem raczej znanym, lecz także wszystkich pozostałych, niepodlegających klasyfikacji pożarowej, w kontekście zapewnienia bezpiecznych pożarowo odległości między budynkami. To pierwsze wymaganie zapisane jest wprost w $ 216. 2.
„$ 216. 2. Elementy budynku, o któych mowa w ust. 1, powinny być nierozprzestrzeniające ognia, przy czym dopuszcza się zastosowanie słabo rozprzestrzeniających ogień:
- element ów budynku o jednej kondygnacji nadziemnej:a) ZL IV,b) PM o maksymalnej gęstości obciążenia ogniowego strefy pożarowej do 500 MJ/m²,
- ścian wewnętrznych i zewnętrznych oraz element ów konstrukcji dachu i jego przekrycia w budynku PM niskim o maksymalnej gęstości obciążenia ogniowego strefy pożarowej do 1000 MJ/m²,
- ścian zewnętrznych w budynku niskim ZL IV”.
$ 216. 1 zawiera tabelę z budynkami klas pożarowych od A do E z wyszczególnionymi wśród innych elementów następującymi przegrodami: stropami, ścianami zewnętrznymi, ścianami wewnętrznymi, przekryciami dachów.
Mniej znane, ale powszechne wymagania związane z nierozprzestrzenianiem ognia przez przegrody, dotyczą wszystkich budynków i zapisane są w paragrafach $ 271 i 272 WT. $ 271 określa „minimalne, z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe, odległości pomiędzy budynkami i od granic działki”. Można je stosować, ale tylko pod warunkiem, że ściany i dachy (przekrycia) budynków są nierozprzestrzeniające ognia według WT. W innych wypadkach te minimalne odległości należy zwiększyć.
„$ 271. 2. Jeżeli jedna ze ścian zewnętrznych usytuowana od strony sąsiedniego budynku lub przekrycie dachu jednego z budynków jest rozprzestrzeniające ogień, wówczas odległość określoną w ust. 1 należy zwiększyć o 50%, a jeżeli dotyczy to obu ścian zewnętrznych lub przekrycia dachu obu budynków – o 100%”.
Przestrzeganie tego zapisu powoduje różne konsekwencje w zależności od tego, czy mamy do czynienia z budynkami nowymi, dopiero projektowanymi, gdzie jest możliwe zwiększenie odległości miedzy budynkami w związku z zastosowaniem rozwiązań rozprzestrzeniających ogień (słabo lub silnie), czy też chodzi o budynki remontowane lub przebudowywane, gdzie rzeczywiste odległości między istniejącymi obiektami mogą wymuszać stosowanie konkretnych rozwiązań (okładzin) ścian i (przekryć) dach ów, określanych jako nierozprzestrzeniające ognia.
Rozprzestrzenianie ognia przez elementy budynku z wyłączeniem ścian zewnętrznych przy działaniu ognia z zewnątrz budynku
Zgodnie z p. 2 załącznika nr 3 do WT: „2.1. Nierozprzestrzeniającym ognia elementom budynku odpowiadają elementy:
- wykonane z wyrobów klasy reakcji na ogień A1; A2-s1,d0; A2-s2,d0; A2-s3,d0; B-s1,d0; B-s2,d0 oraz B-s3,d0;
- stanowiące wyrób o klasie reakcji na ogień A1; A2-s1,d0; A2-s2,d0; A2-s3,d0; B-s1,d0; B-s2,d0 oraz B-s3,d0, przy czym warstwa izolacyjna
- elementów warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień co najmniej E (tabela 1).
2.2. Słabo rozprzestrzeniającym ogień elementom budynku odpowiadają elementy:
- wykonane z wyrobów klasy reakcji na ogień C-s1,d0; C-s2,d0; C-s3,d0; oraz D-s1,d0;
- stanowiące wyrób o klasie reakcji na ogień C-s1,d0; C-s2,d0; C-s3,d0; oraz D-s1,d0, przy czym warstwa izolacyjna elementów
- warstwowych powinna mieć klasę reakcji na ogień co najmniej E”.
Więcej szczegółowych informacji dotyczących klasyfikacji ogniowych, w tym w zakresie rozprzestrzeniania ognia można znaleźć w Instrukcji ITB 401/2004, do której odsyłają WT w punkcie 5 „Uwaga końcowa” załącznika nr 3.
Rozprzestrzenianie ognia przez ściany zewnętrzne budynku, w tym z ociepleniem i/lub okładziną zewnętrzną
Zgodnie z $ 208a. 3 znowelizowanych WT [1] w przypadku ścian zewnętrznych budynku, w tym z ociepleniem i okładziną zewnętrzną lub tylko z okładziną zewnętrzną, przez elementy budynku:
„1) nierozprzestrzeniające ognia – rozumie się elementy budynku nierozprzestrzeniające ognia zarówno przy działaniu ognia od wewnątrz, jak i od zewnątrz budynku,
2) słabo rozprzestrzeniające ogień – rozumie się elementy budynku, które z jednej strony są słabo rozprzestrzeniające ogień, natomiast przy działaniu ognia z drugiej strony są słabo rozprzestrzeniające ogień lub nierozprzestrzeniające ognia,
3) silnie rozprzestrzeniające ogień – rozumie się elementy budynku, które przy działaniu ognia z jednej strony sklasyfikowane są jako silnie rozprzestrzeniające ogień, niezależnie od klasyfikacji uzyskanej przy działaniu ognia z drugiej strony,
– dla których wymagania przy działaniu ognia wewnątrz budynku określa się według załącznika nr 3 do rozporządzenia, a przy działaniu ognia od zewnątrz budynku określa się według polskiej normy dotyczącej metody badania stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany”.
Zastosowanie badania według polskiej normy, a nie euroklas wynika z tego, że cały system euroklas został opracowany w odniesieniu do scenariusza pożaru wewnętrznego, czyli w żaden sposób nie odpowiada możliwym zagrożeniom ogniowym fasad.
Więcej szczegółowych informacji na ten temat można znaleźć w Dokumencie Interpretacyjnym G do DWB (dyrektywy w sprawie wyrobów budowlanych) [4] lub Instrukcji ITB 401/2004 [3].
Do czasu przyjęcia wspólnego europejskiego rozwiązania, do badania ścian zewnętrznych od strony zewnętrznej w dalszym ciągu będzie służyć przywołana w rozporządzeniu norma PN-B-02867:1990/ /Az1:2001. Pkt 1.2 tej normy klasyfikuje ściany wykonane z materiał ów niepalnych jako nierozprzestrzeniające ognia – bez badania, co jest oczywiste, ponieważ niepalność potwierdza się w warunkach rozwiniętego pożaru, a badanie stopnia rozprzestrzeniania ognia odbywa się we wstępnej fazie rozwoju pożaru. Dlatego bezsensowne byłoby badanie w łagodniejszych warunkach rozwiązania, którego wszystkie składniki przeszły pomyślnie znacznie surowsze próby.
Dodatkowe zakresy zastosowania klasyfikacji określają Ustalenia Aprobacyjne GW ITB [6]. Są wśród nich m.in. następujące:
- pkt 4c, który klasyfikuje jako nierozprzestrzeniający ognia bez badań ocieplenia na podłożu klasy co najmniej A2-s-3,d0, jeżeli warstwa termoizolacyjna i warstwa wierzchnia mają klasyfikację co najmniej A2 -s3,d0 według PN-EN 13501 -1:2008 [2],
- pkt 6, który klasyfikuje jako nierozprzestrzeniający ognia bez badań układ ociepleniowy z warstwą termoizolacyjną klasy co najmniej A2-s-3,d0, jeżeli identyczna warstwa wierzchnia z warstwą izolacyjną klasy co najmniej B-s1,d0 lub niższej (na tym samym podłożu) uzyskały klasyfikację „nierozprzestrzeniający ognia”.
Rozprzestrzenianie ognia przez dachy i przekrycia, czyli odporność dachów na ogień zewnętrzny
Definicje określeń, badania i klasyfikacje dotyczące tych element ów opisane są w p. 4 załącznika nr 3 do WT [1] (tabela 2). Więcej szczegłów dotyczących klasyfikacji rozwiązań, które można uznać za nierozprzestrzeniające ognia, i zakresu ich zastosowania można znaleźć w Ustaleniach Aprobacyjnych ITB GW VII 08/2006 [6].
Przykładowo: według p. 7 „przekrycie dachowe z warstwą termoizolacyjną klasy co najmniej A2-s3, d0 klasyfikuje się bez badań jako odporne na działanie ognia zewnętrznego BROOF (t1), jeżeli identyczne pokrycie z warstwą termoizolacyjną klasy B-s1,d0 lub niższej (na tym samym podłożu) uzyskało klasyfikację odporne na działanie ognia zewnętrznego BROOF (t1)”.
Podsumowanie
Podejmując decyzję o zastosowaniu konkretnych rozwiązań ścian i dach ów (przekryć) w nowych i remontowanych budynkach, z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe, w tym ograniczenie możliwości rozprzestrzeniania ognia, warto wziąć pod uwagę, że:
- określenie w WT [1] i klasyfikacja „nierozprzestrzeniający ognia” nie jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że element nie rozprzestrzenia ognia w warunkach pożaru. Jest to prawdziwe jedynie w odniesieniu do element ów z wyrobów niepalnych;
- w rzeczywistych warunkach pożaru element spełniający kryteria określenia „nierozprzestrzeniający ognia”, ale zawierający palne materiały, będzie (z definicji) rozprzestrzeniał ogień.
W wypadku elementów zawierających wyroby palne należy zwracać szczególną uwagę na zakres zastosowania klasyfikacji dotyczącej stopnia rozprzestrzeniania ognia, a jednocześnie bezwzględnie egzekwować zgodność wykonania i eksploatacji elementu z warunkami klasyfikacji. Dotyczy to zarówno jakości i rodzaju zastosowanych materiał ów, jak i detali wykonania.
Literatura
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2009 r. nr 56, poz. 461).
- PN-EN 13501-1:2008 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i element ów budynków. Część 1: Klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień”.
- Instrukcja ITB 401/2004 „Przyporządkowanie określeniom występującym w przepisach techniczno-budowlanych klas reakcji na ogień według PN-EN”.
- Dyrektywa Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepis ów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (DzU L 40 z 11.2.1989 r., s. 12–26, polskie wydanie specjalne: rozdział 13, tom 009, s. 296–310.
- PN-B-02867:1990/Az1:2001 „Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany”.
- U.A. GW VII 09/2006 – Ustalenia Aprobacyjne ITB dotyczące zasad klasyfikacji ociepleń ścian zewnętrznych budynków, wykonywanych systemem bezspoinowym (BSO) w zakresie rozprzestrzeniania ognia.
- PN-ENV 1187:2004 „Metody badań oddziaływania ognia zewnętrznego na dachy”.
- PN-EN 13501-5:2006 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i element ów budynków. Część 5: Klasyfikacja na podstawie wyników badań oddziaływania ognia zewnętrznego na dachy”.