Page 22 - Izolacje 2/2019
P. 22
Termomodernizacja
Oznaczenie
grupy Materiał podłoża Uwagi
A beton zwykły beton zwykły klasy C12/15–C50/60
mury z elementów ceramicznych, silikatowych, z betonu kruszywowego albo z kamienia
mur z elementów
B sztucznego, niemające żadnych otworów ani drążeń innych niż te, które są obecne
pełnych
w materiale
mur mury z elementów drążonych ceramicznych, silikatowych, z betonu kruszywowego
C z elementów drążonych albo z kamienia sztucznego, mających pewien procent otworów przechodzących
albo perforowany przez element
beton lekki kruszywowy beton lekki kruszywowy o otwartej strukturze, klasy LAC 2–LAC 25, prefabrykowane
D
o strukturze otwartej elementy zbrojone z takiego betonu i bloczki
autoklawizowany beton komórkowy klasy AAC 2–AAC 7, elementy murowe
autoklawizowany beton
E z autoklawizowanego betonu komórkowego, prefabrykowane elementy zbrojone
komórkowy
z autoklawizowanego betonu komórkowego
TABELA 1. DefinicjegruppodłożywedługEAD330196010604[6]
tworzywowym wbijanym, tworzywowe z trzpieniem stalowym wbi- ociepleń wykazują łączniki mechaniczne tworzywowe z trzpie-
2)
janym albo wkręcanym. Można spotkać także łączniki tworzywowe niem stalowym. Z tych względów właśnie tego typu łączniki są co-
z gwoździem wstrzeliwanym. Istnieją również łączniki mechaniczne raz częściej rekomendowane do systemów ociepleń mocowanych
zbudowane w całości ze stali nierdzewnej albo ze stali zabezpie- mechanicznie. Łączniki najczęściej przechodzą bezpośrednio
czonej przed korozją (wyższy współczynnik przewodzenia ciepła przez materiał termoizolacyjny przyklejony do podłoża nośnego
w stosunku do stali nierdzewnej). Taka budowa łącznika wynika i są w tym podłożu kotwione. Przyjmuje się, że podłożem nośnym
z wymagań ochrony pożarowej elewacji i budynków, a ich zastoso- mogą być: ściany murowane, betonowe albo żelbetowe wylewane
wanie nie jest powszechne i wynika z wytycznych wewnętrznych, oraz prefabrykowane, a także ich elementy, np. słupy żelbetowe,
tzn. krajowych regulacji poszczególnych państw europejskich. Ta- ściany osłonowe i płyty fakturowe dobrze powiązane ze ścianą
lerzyki łączników najczęściej używanych do ETICS mają minimalną konstrukcyjną, co do których stabilności nie ma żadnej wątpli-
średnicę 60 mm, wymaganą zarówno w przypadku styropianu wości w kontekście stateczności konstrukcyjnej oraz stabilności
fasadowego (EPS), jak i wełny mineralnej (MW) typu płyta. W przy- cech geometrycznych. Podłoże nośne w odniesieniu do zamoco-
padku wełny mineralnej tzw. lamelowej najczęściej stosuje się pod- wania mechanicznego ETICS musi mieć zdolność do przenoszenia
kładki zwiększające średnicę talerzyka łącznika nawet do 140 mm. wszelkich sił i zewnętrznych oddziaływań na ocieplenie, a w tym
Te specjalne podkładki stanowią systemowe rozwiązanie z łączni- w szczególności odziaływania wiatru oraz ciężaru samego ocieple-
kami i powinny posiadać odpowiednie dokumenty dopuszczające nia. Ponadto podłoże, o którym mowa wyżej, powinno spełniać de-
do użycia w systemach ETICS. Potrzeba stosowania podkładek finicje określone w ETAG 014 [5], obecnie zastąpionym przez EAD
wynika z wewnętrznej budowy wełny lamelowej. W przeciwień- 330196-01 -0604 [6], a dotyczące materiałowych grup podłoży (A,
stwie do wełny typu płyta, mającej mniej albo bardziej splątany B, C, D, E), podanych w TABELI 1.
układ włókien o przebiegu równoległym do powierzchni płyty i tym Prezentowane informacje na temat typowych podłoży, standardo-
samym do dolnej powierzchni talerzyka, wełna lamelowa ma układ wych łączników i sposobu zamocowania ETICS dotyczą najczęściej
włókien prostopadły do tych powierzchni. Dlatego mocowanie weł- występujących sytuacji i rozwiązań technicznych, nie wykluczając
ny mineralnej lamelowej łącznikami z talerzykami np. o średnicy innych. Odmienne warunki i założenia wymagają jednak zmiany
60 mm byłoby mało skuteczne, a talerzyk łącznika oddziaływałby podejścia w interpretacji zasad mocowania ocieplenia.
na relatywnie małą powierzchnię materiału. Układ włókien wełny
lamelowej, a także w pewnym zakresie geometria, tzn. relatywnie PODSTAWOWE ZASADY STOSOWANIA ŁĄCZNIKÓW
niewielka szerokość i znacznie większa od szerokości długość MECHANICZNYCH
płyty (najczęściej 20×120 cm), determinują również jej sposób
przyklejania – całopowierzchniowo, co oznacza nakładanie kleju Rozpatrując projektowanie mocowania mechanicznego, w pierw-
na tzw. grzebień. Prostopadłemu układowi włókien zawdzięczamy szej kolejności zakłada się, że właściwym rozwiązaniem jest
natomiast dużą odporność wełny lamelowej na rozrywanie siłami mocowanie wielokrotne (wielopunktowe), co wynika między
prostopadłymi do jej powierzchni, a zatem także na oddziaływanie innymi z dokumentu ETAG 004 [3], który jeszcze oficjalnie nie
podciśnienia (ssania) wiatru. został odwołany po przekształceniu w EAD. Oznacza to, że punk-
Wracając do łączników mechanicznych i technicznej charak- towe zamocowanie łącznikami mechanicznymi należy planować
terystyki ich funkcji, należy podkreślić, że zasadniczo najwyższe w rozmieszczeniu równomiernym na określonej powierzchni
1)
nośności na wyrywanie z podłoża oraz przeciąganie przez system i symetrycznym w odniesieniu do pojedynczych płyt termoizolacji.
1) Nośność łącznika mechanicznego na wyrywanie z podłoża – krytyczna siła 2) Nośność systemu ociepleń na przeciąganie przez łącznik lub na przeciąga-
wyrywająca pojedynczy łącznik z podłoża, uzyskiwana w teście pull-out wyko- nie łącznika przez system ociepleń (zależnie od przeprowadzonego badania)
nywanym dla jednego przypadku zamocowania wielokrotnie, z czego wylicza się – krytyczna (niszcząca) wartość siły uzyskana w badaniu wg ETAG 004 [3]
wartość charakterystyczną (N R,k ) zgodnie z algorytmem zawartym w dokumentach albo wg normy PN-EN 16382:2016-12 [4], dla łączników sytuowanych w polu
odniesienia wydanych dla łączników mechanicznych, np. Europejskie Oceny płyty termoizolacji (R panel albo F k,a ) oraz usytuowanych w połączeniach płyt
techniczne (ETA) lub Europejskie Aprobaty Techniczne (ETA) sporadycznie już (R jont albo F k,j ). Dla wełny mineralnej podaje się te wartości w badaniu na sucho
występujące. i na mokro.
20 nr 2/2019