Widoczne wykwity solne na powierzchni ściany powstałe na skutek podciągania kapilarnego wody w materiałach budowlanych sygnalizują problem obecności wilgoci w murze.
Fot. Archiwum redakcji
Do zawilgocenia przyziemnej części budynku może dojść na skutek wnikania i akumulacji wody w postaci pary wodnej lub przez przenikanie wody w postaci ciekłej [1].
Firma Connector.pl to największy polski dystrybutor materiałów do produkcji kompozytów, będący liderem na rynku od ponad 30 lat. W swojej ofercie posiadamy szeroką gamę produktów, a wśród nich znakomitej...
Firma Connector.pl to największy polski dystrybutor materiałów do produkcji kompozytów, będący liderem na rynku od ponad 30 lat. W swojej ofercie posiadamy szeroką gamę produktów, a wśród nich znakomitej jakości piany PUR otwarto- i zamkniętokomórkowe.
Siatka z włókna szklanego jest wykorzystywana w systemach ociepleniowych jako warstwa zbrojąca tynków zewnętrznych. Ma za zadanie zapobiec ich pękaniu oraz powstawaniu rys podczas użytkowania. Siatka z...
Siatka z włókna szklanego jest wykorzystywana w systemach ociepleniowych jako warstwa zbrojąca tynków zewnętrznych. Ma za zadanie zapobiec ich pękaniu oraz powstawaniu rys podczas użytkowania. Siatka z włókna szklanego pozwala na przedłużenie żywotności całego systemu ociepleniowego w danym budynku. W sklepie internetowym FFBudowlany.pl oferujemy szeroki wybór różnych gramatur oraz sposobów aplikacji tego produktu.
Budowa domu jest zadaniem niezwykle trudnym, wymagającym od inwestora podjęcia wielu decyzji, bezpośrednio przekładających się na efekt. Dokłada on wszelkich starań, żeby budynek był w pełni funkcjonalny,...
Budowa domu jest zadaniem niezwykle trudnym, wymagającym od inwestora podjęcia wielu decyzji, bezpośrednio przekładających się na efekt. Dokłada on wszelkich starań, żeby budynek był w pełni funkcjonalny, wygodny oraz wytrzymały. A jak pokazuje praktyka, aby osiągnąć ten cel, należy rozpocząć od podstaw. Właśnie to zagwarantuje nam solidna płyta fundamentowa.
W artykule opisano przebieg transportu wilgoci w porowatym materiale budowlanym. Zilustrowano przykłady zachowania się wody w wyniku działania napięcia powierzchniowego, a także przedstawiono wzory dotyczące podstawowych praw opisujących kapilarny transport wilgoci.
Liquid water transport in porous construction materials.
The article describes the course of moisture transport in porous construction material. Demonstration water behavior resulted from surface tension is illustrated, as well as formulas for basic laws describing capillary moisture transport are presented
Przyrost zawilgocenia w porowatym materiale można podzielić na sześć etapów, które przedstawiono na RYS. 1–6 – zawartość wody wzrasta zazwyczaj w kolejności od RYS. 1 do RYS. 6 [2].
W bardzo suchym materiale budowlanym ( RYS. 1 ) całość pary wodnej wnikającej do porów w wyniku adsorpcji wiązana jest w cienkiej warstwie molekuł na wewnętrznej powierzchni porów – na tym etapie nie można jeszcze mówić o „transporcie”. Dopiero gdy wszystkie ściany porów zostaną pokryte jedną lub kilkoma warstwami molekuł wody ( RYS. 2. ), przestrzeń porów staje się otwarta na dyfuzję pary wodnej. Grubość warstwy molekuł zgromadzonej na wewnętrznej powierzchni porów pozostaje w równowadze ze względną wilgotnością powietrza wewnątrz porów.
W kolejnym etapie węższe pory w wyniku kondensacji kapilarnej zostają wypełnione wodą w fazie ciekłej ( RYS. 3. ), podczas gdy w większych porach woda nadal występuje jedynie w postaci pary oraz warstwy adsorpcyjnej (która jest na tyle cienka, że transport wody w tych przestrzeniach nadal odbywa się jedynie na drodze dyfuzji). Gdy grubość warstwy adsorpcyjnej staje się odpowiednio duża ( RYS. 4. ), transport wody w fazie ciekłej staje się również możliwy w szerszych porach, przez co wydajność transportu wody wzrasta w porównaniu z samą dyfuzją. Wraz ze wzrostem zawartości wody w fazie ciekłej ( RYS. 5. ) może rozwinąć się efektywny przepływ nienasycony (przepływ kapilarny). Pęcherzyk powietrza w rozszerzeniu porów pozostaje nadal zwarty, ale można go scharakteryzować jako „swobodnie unoszący się w wodzie”. W końcowym etapie ( RYS. 6. ) przestrzeń porów zostaje całkowicie nasycona wodą, a transport wilgoci jest w pełni zgodny z prawem Darcy’ego [2].
Transport wilgoci w fazie ciekłej poniżej zakresu wilgoci kapilarnej ( RYS. 4. ) powoduje w warunkach izotermicznych zwiększenie się współczynnika transportu pary wodnej. Powodowane jest to przez przyspieszenie całkowitego przepływu masy.
RYS. 1–6. Schematyczne przedstawienie transportu wilgoci w porowatym materiale budowlanym wraz ze wzrostem zawilgocenia. Objaśnienia: 1 – zwężenie porów, 2 – rozszerzenie porów; rys.: [2]
W przypadku materiałów budowlanych zdolnych do adsorpcji pary, wzdłuż powierzchni porów równoległych do gradientu ciśnienia pary wodnej wewnątrz przestrzeni porów, występuje również gradient wilgoci sorpcyjnej. Transport wilgoci w fazie ciekłej jest wynikiem ruchu zaadsorbowanej warstewki wody, natomiast potencjałem wymuszającym transport jest wilgotność względna.
W warunkach izotermicznych transport w fazie ciekłej nakłada się na strumień dyfuzji, zwiększając całkowity strumień masy ( RYS. 7 ). Jednakże z uwagi na inne czynniki powodujące dyfuzję pary wodnej (ciśnienie cząstkowe pary) oraz transport fazy ciekłej (wilgotność względna) w warunkach nieizotermicznych dyfuzja może przebiegać w kierunku przeciwnym do transportu warstwy cienkiej zaabsorbowanej wody, co prowadzi do zmniejszenia całkowitego strumienia masy ( RYS. 8 ) [3].
RYS. 7–8. Wzajemne relacje kierunków dyfuzji, transportu cienkiej warstwy cieczy oraz sorpcji/desorpcji wewnątrz porów materiału: bez gradientu temperatury – proces izotermiczny (7) oraz w obecności gradientu temperatury – proces nieizotermczny (8). Oznaczenia: φ – wilgotność względna, pv – ciśnienie pary wodnej, θ – temperatura, – wyższy, – niższy, 1 – dyfuzja, 2 – transport cienkiej warstwy cieczy, 3 – sorpcja, 4 – desorpcja; rys.: [3]
Proces migracji pary wodnej w wyniku dyfuzji zanika w miarę rozszerzania się obszarów zawierających wodę kapilarną ( RYS. 5. ) – pojawia się przepływ kapilarny o bardziej intensywnym charakterze [4]. Kapilarna absorpcja i transport wody możliwy jest jedynie w porach o promieniu od 10–7 do 10–4 m (od 100 nm do 0,1 mm) nazywanych też porami kapilarnymi lub włoskowatymi ( RYS. 9 ) [5, 6], a jego przyczyną jest zjawisko fizyczne określane jako napięcie powierzchniowe.
Napięcie powierzchniowe to zjawisko obserwowane na powierzchniach zewnętrznych cieczy, będące następstwem oddziaływań międzycząsteczkowych występujących wewnątrz cieczy. Siły spójności (kohezji) działające na pojedynczą cząsteczkę znajdującą się z dala od powierzchni zewnętrznej znoszą się wzajemnie, na powierzchni natomiast wypadkowa sił spójności skierowana jest do wnętrza cieczy (siłę tę równoważy ciśnienie wewnętrzne cieczy).
Ponieważ napięcie powierzchniowe przeciwdziała powiększaniu się powierzchni zewnętrznej cieczy, definiowane jest ono jako praca wykonana w wyniku działania siły F na powierzchnię A w celu zwiększenia jej powierzchni (RYS. 10) i wyraża się wzorem [6]:
gdzie:
σ – napięcie powierzchniowe [J/m2 = kg/s2 = N/m],
ΔW – wykonana praca [J],
ΔA – uzyskany przyrost pola powierzchni zewnętrznej [m2]
Na RYS. 11–16 przedstawiono przykłady zachowania się wody w wyniku działania napięcia powierzchniowego – można zaobserwować kulisty kształt swobodnie opadającej kropli, dobre i słabe zwilżanie powierzchni ciał stałych opadanie (depresję) oraz wznoszenie się (podciąganie) wody w wąskiej rurce, a także tworzenie się menisku na krawędziach powierzchni wody [2].
RYS. 11–16. Najczęściej obserwowane efekty napięcia powierzchniowego wody: swobodna opadająca kropla (11), dobre zwilżanie powierzchni ciała stałego (12), słabe zwilżanie powierzchni ciała stałego (13), depresja kapilarna (14), podciąganie kapilarne (15), podniesienie na granicy faz (16); rys.: [2]
Obok struktury i rozkładu porów w materiale, kapilarny transport wilgoci determinowany jest przez właściwości zwilżające cieczy w stosunku do materiału lub też (ujmując inaczej) przez właściwości materiału w stosunku do wody wnikającej w kapilary. W wyniku działania sił napięcia powierzchniowego, powierzchnia wody przy kontakcie z ciałem stałym tworzy tzw. kąt zwilżalności, czyli kąt pomiędzy powierzchnią ciała stałego a styczną do powierzchni cieczy poprowadzoną w miejscu styku (na granicy trzech faz). Wartość kąta γ ( RYS. 17–18 ) jest miarą zwilżalności [2, 6, 8]:
siły przylegania (adhezji) przeważają nad siłami spójności (kohezji): kropla cieczy rozpościera się na powierzchni podłoża – ciecz zwilża, materiał hydrofilowy,
przeważają siły spójności – ciecz nie zwilża, materiał hydrofobowy.
W kapilarach ciała o dobrej zwilżalności powierzchnia cieczy tworzy menisk wklęsły – podnosi się nieco przy zetknięciu z ciałem stałym ( RYS. 14 ). Natomiast w przypadku ciał o niedostatecznej zwilżalności menisk wypukły – opada (RYS.15).
Z uwagi na złożoność geometrii porów bardzo trudne jest zbudowanie modelu opisującego transport kapilarny wilgoci w materiałach porowatych, układ tworzą bowiem pory o różnorakich kształtach (cylindryczne, klinowate, szczelinowe, kuliste) oraz o różnorodnym systemie połączeń (pory otwarte, kieszeniowe, zamknięte). Również kapilary tworzą systemy nieciągłe oraz o skomplikowanych kształtach [5].
RYS. 17–18. Zetknięcie kropli wody z powierzchnią ciała stałego: zwilżanie (17) oraz brak zwilżania (18); rys.: [2]
Przybliżoną analizę zjawiska można przeprowadzić opierając się na równaniu Younga i Laplace’a, korzystając przy tym z uproszczonego modelu ciała kapilarnego w postaci wiązki równoległych kapilar o jednakowym promieniu [5, 6, 8, 9, 10] ( RYS. 19–20 ).
RYS. 19–20. Wznoszenie się cieczy w kapilarze o stałym promieniu; rys.: [9]
Ciśnienie cieczy pod kulistym meniskiem jest o około 2 σ/r mniejsze od ciśnienia powietrza powyżej słupa cieczy – jeśli nad meniskiem wynosi ono P, to w słupie cieczy wynosi odpowiednio P – 2 σ/r. To „dodatkowe” ciśnienie podnosi wodę aż do momentu osiągnięcia stanu równowagi hydrostatycznej.
Ponieważ ciśnienie cieczy o wartości ρ wynosi P = ρgh i jest ono równoważone przez ciśnienie „ssania” 2 σ/r, to wysokość, na jaką zostanie podciągnięta ciecz, można wyrazić wzorem:
gdzie:
σ – napięcie powierzchniowe wody [N/m], ρ – gęstość wody [kg/m3], g – przyspieszenie grawitacyjne [m/s2], r – promień kapilary [m].
Jeśli woda nie zwilża doskonale materiału, a zatem kąt zwilżenia między krawędzią menisku a ścianą kapilary jest większy od zera, to wzór przyjmie postać:
gdzie:
γ – kąt zwilżania materiału przez wodę [°]
Z kolei wzór na prędkość ruchu kapilarnego (przy ruchu pionowym) przybierze postać:
gdzie:
l – długość kapilary [m], τ – czas podciągania [s], η – lepkość dynamiczna cieczy [Pa∙s = kg/m∙s].
Powyższe wzory wyrażają dwa podstawowe prawa opisujące kapilarny transport wilgoci. Wynika z nich, że szybkość podciągania kapilarnego jest większa w materiałach o „grubych” kapilarach niż w materiałach o cienkich naczyniach włosowatych. Natomiast w materiałach o cienkich kapilarach wysokość podnoszenia jest znacznie większa.
Przy bardzo małym lub bardzo dużym promieniu kapilary prędkość oraz maksymalna wysokość podnoszenia redukują się do zera (inaczej ujmując, transport kapilarny nie zachodzi). W rzeczywistości, choć materiały kapilarno-porowate mają budowę znacznie bardziej złożoną, niż opisuje to model wiązki jednakowych równoległych kapilar [8], w przypadku kapilar o promieniu mniejszym niż 0,1 μm prędkość absorpcji zanika, natomiast w przypadku kapilar o promieniu przekraczającym 100 μm maksymalna możliwa wysokość wznoszenia spada do zera.
W przypadku całkowitego wysycenia porów nasiąkliwego izotropowego materiału budowlanego wodą (RYS. 6.) transport przyjmuje postać stacjonarnego, jednowymiarowego przepływu lepkiej cieczy (cieczy newtonowskiej) w wyniku różnicy ciśnień Δp. Jeśli różnica ciśnień wyrażona zostanie w milimetrach słupa wody (mm H2O), to natężenie przepływu wyniesie [11]:
gdzie:
q – natężenie przepływu [m3/s], k – współczynnik filtracji [m/s], A – przekrój przepływu [m2].
Prędkość przepływu cieczy przez przegrodę wynosi ν = q/A (prędkość filtracji).
Lokalna prędkość przepływu przez system porów jest równa νs = ν/ε (prędkość przesiąkania), gdzie ε = Vp/Ve to porowatość efektywna równa stosunkowi dostępnej objętości porów do całkowitej objętości materiału.
Powyższy wzór nazywany jest prawem Darcy’ego i można go uogólnić do:
gdzie:
dm/dt – przepływ masy, Κ – przepuszczalność [m2], ρ – gęstość cieczy [kg/m3], η – lepkość dynamiczna cieczy [Pa∙s = kg/m∙s], p – ciśnienie [Pa = N/m2].
Ujemny znak w równaniu wskazuje, że przepływ cieczy następuje w kierunku obszaru o niższym ciśnieniu.
Zależność między szybkością przepływu a geometrią wynika z prawa Hagena-Poiseuille’a dla cylindrycznej rury o promieniu r oraz długości l:
Jeśli porowatość materiału wyobrazimy sobie jako wiązkę n identycznych kapilar na m2, wówczas oraz . Przepuszczalność materiału jest w znacznym stopniu uzależniona od jego porowatości.
Powyższe wzory obowiązują dla przepływu laminarnego, który zazwyczaj zachodzi w materiałach budowlanych.
Literatura
B. Monczyński, „Przyczyny zawilgacania budynków”, „IZOLACJE” 1/2020, s. 88–93.
M. Homann, „Feuchtenschutz”, [w:] „Lehrbuch der Bauphysik”, red. W.M. Willems, Springer Vieweg, Wiesbaden 2017, s. 155–304.
PN-EN ISO 15148, „Cieplno-wilgotnościowe właściwości użytkowe materiałów i wyrobów budowlanych – Określanie współczynnika absorpcji wody przez częściowe zanurzenie”.
A. Dylla, „Fizyka cieplna budowli w praktyce – obliczenia cieplno-wilgotnościowe”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2015.
F. Frössel, „Osuszanie murów i renowacja piwnic”, Polcen, Warszawa 2007.
H. Stöcker, „Nowoczesne kompendium fizyki”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2015.
B. Monczyński, „Przeciwwilgociowe wtórne izolacje poziome – możliwości i perspektywy”, [w:] „Renowacja budynków i modernizacja obszarów zabudowanych” t. 5, red. T. Biliński, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009, s. 407–416.
J.A. Pogorzelski, „Zagadnienia cieplno-wilgotnościowe przegród budowlanych”, [w:] „Budownictwo ogólne” t. 2. „Fizyka budowli”, red. P. Klemm, Arkady, Warszawa 2005, s. 103–364.
A.W. Adamson, „Chemia fizyczna powierzchni”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1963.
R. Wójcik, „Docieplanie budynków od wewnątrz”, Grupa MEDIUM, Warszawa 2017.
H.-W. Reinhardt, „Ingenieurbaustoffe”, Ernst & Sohn Verlag, Berlin 2010.
Woda jest substancją warunkującą możliwość wykonania praktycznie wszystkich procesów budowlanych. Niezbędna jest zarówno do produkcji materiałów, jak i ich wbudowania. Jednocześnie ta sama woda, a raczej...
Woda jest substancją warunkującą możliwość wykonania praktycznie wszystkich procesów budowlanych. Niezbędna jest zarówno do produkcji materiałów, jak i ich wbudowania. Jednocześnie ta sama woda, a raczej jej nadmiar, jest czynnikiem powodującym największe zagrożenie dla obiektów budowlanych. Wprowadzana na wiele sposobów z czasem staje się przyczyną wielu niekorzystnych zjawisk, a jej usunięcie poważnym problemem. Dlatego też nieodłącznym elementem wznoszenia czy też remontowania budynków są hydroizolacje.
Głębokość posadowień bezpośrednich określa w Polsce norma PN-81-B-03020 "Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie. Obliczenia statystyczne i projektowanie".
Głębokość posadowień bezpośrednich określa w Polsce norma PN-81-B-03020 "Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie. Obliczenia statystyczne i projektowanie".
Cement portlandzki jest najczęściej stosowanym spoiwem w recepturach suchych mieszanek. Według opracowania na temat przemysłu cementowego w Polsce na rynku krajowym rocznie wykorzystywane jest obecnie...
Cement portlandzki jest najczęściej stosowanym spoiwem w recepturach suchych mieszanek. Według opracowania na temat przemysłu cementowego w Polsce na rynku krajowym rocznie wykorzystywane jest obecnie ok. 700-800 tys. ton tego spoiwa do wytworzenia suchych mieszanek chemii budowlanej [1], co stanowi ok. 4-5% sprzedaży cementu w kraju.
Fundamenty są elementem budynku, który przekazuje obciążenia z części naziemnej na podłoże gruntowe. Wszystkie siły działające na budynek, czyli wiatr, śnieg, obciążenia użytkowe, masa własna konstrukcji...
Fundamenty są elementem budynku, który przekazuje obciążenia z części naziemnej na podłoże gruntowe. Wszystkie siły działające na budynek, czyli wiatr, śnieg, obciążenia użytkowe, masa własna konstrukcji i elementów budynku, są przekazywane na grunt. Z kolei fundamenty przekazują oddziaływania gruntu na konstrukcję. Jeśli zachodzą niekorzystne zjawiska, wywołane na przykład osiadaniem gruntu, ruchy gruntu (np. spowodowane tym, że budynek został wybudowany na terenach eksploatacji górniczych lub terenach...
Iniekcja chemiczna jest jedną z metod wykonywania wtórnej izolacji poziomej. Celem iniekcji chemicznej jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne, a także uzyskanie, w...
Iniekcja chemiczna jest jedną z metod wykonywania wtórnej izolacji poziomej. Celem iniekcji chemicznej jest wytworzenie w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne, a także uzyskanie, w dalszym czasie, w strefie muru nad przeponą, obszaru normalnej wilgotności.
Definiując beton wodoszczelny mający zastosowanie w realizacji obiektów tworzących barierę dla wody, nie sposób zacząć bez określenia, że jest to taki rodzaj betonu, który izoluje ze względu na swoje właściwości.
Definiując beton wodoszczelny mający zastosowanie w realizacji obiektów tworzących barierę dla wody, nie sposób zacząć bez określenia, że jest to taki rodzaj betonu, który izoluje ze względu na swoje właściwości.
Zima jak co roku zaskoczyła drogowców! Zdanie to (choć - nawiasem mówiąc - bardzo krzywdzące dla wspomnianych drogowców, którzy zajmują się budową dróg, a nie ich utrzymaniem) doskonale obrazuje zjawisko,...
Zima jak co roku zaskoczyła drogowców! Zdanie to (choć - nawiasem mówiąc - bardzo krzywdzące dla wspomnianych drogowców, którzy zajmują się budową dróg, a nie ich utrzymaniem) doskonale obrazuje zjawisko, które widoczne jest szczególnie w budownictwie: to, co nieuniknione, potrafi zaskoczyć.
Poprawne (zgodne ze sztuką budowlaną) zaprojektowanie i wykonanie budynku to bezwzględny wymóg bezproblemowej, długoletniej eksploatacji. Podstawą jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionej...
Poprawne (zgodne ze sztuką budowlaną) zaprojektowanie i wykonanie budynku to bezwzględny wymóg bezproblemowej, długoletniej eksploatacji. Podstawą jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionej w gruncie. Doświadczenie pokazuje, że znaczącą liczbę problemów związanych z eksploatacją stanowią problemy z wilgocią. Woda jest niestety takim medium, które bezlitośnie wykorzystuje wszelkie usterki i nieciągłości w warstwach hydroizolacyjnych, wnikając do wnętrza konstrukcji.
Kluczowym elementem diagnostyki zawilgoconych konstrukcji murowych jest ocena ich parametrów wilgotnościowych, jak również rozpoznanie rodzaju i proporcji szkodliwych soli zawartych w materiale budowlanym...
Kluczowym elementem diagnostyki zawilgoconych konstrukcji murowych jest ocena ich parametrów wilgotnościowych, jak również rozpoznanie rodzaju i proporcji szkodliwych soli zawartych w materiale budowlanym [1]. Sposoby pomiaru zawartości wody względnie wilgotności w mineralnych materiałach budowlanych zostały szerzej opisane w instrukcji WTA nr 4–11–16/D [2].
Podstawowym zadaniem w przypadku renowacji zawilgoconych budynków jest ich osuszenie, rozumiane jako skoordynowany zespół działań technicznych i technologicznych, który ma na celu trwałe obniżenie poziomu...
Podstawowym zadaniem w przypadku renowacji zawilgoconych budynków jest ich osuszenie, rozumiane jako skoordynowany zespół działań technicznych i technologicznych, który ma na celu trwałe obniżenie poziomu zawilgocenia (zazwyczaj do poziomu 3-6% wilgotności masowej), co z kolei umożliwi prowadzenie dalszych prac budowlanych i/lub konserwatorskich, a po ich zakończeniu użytkowanie budynku zgodnie z przewidzianym przeznaczeniem [1].
Jednym ze sposobów ograniczenia tempa zarysowań w obszarach koncentracji naprężeń jest aplikacja zbrojenia, którego tradycje stosowania sięgają drugiej połowy XIX wieku. Zadaniem zbrojenia jest przejęcie...
Jednym ze sposobów ograniczenia tempa zarysowań w obszarach koncentracji naprężeń jest aplikacja zbrojenia, którego tradycje stosowania sięgają drugiej połowy XIX wieku. Zadaniem zbrojenia jest przejęcie sił występujących w strefach rozciąganych muru, "rozładowanie" naprężeń w miejscach ich koncentracji oraz redystrybucja odkształceń skoncentrowanych w pewnych strefach muru.
Hydroizolację przyziemnej części istniejącego budynku (hydroizolację wtórną), o ile jest to technicznie i/lub ekonomicznie wskazane, należy wykonywać od zewnątrz, to jest w taki sposób, aby całkowicie...
Hydroizolację przyziemnej części istniejącego budynku (hydroizolację wtórną), o ile jest to technicznie i/lub ekonomicznie wskazane, należy wykonywać od zewnątrz, to jest w taki sposób, aby całkowicie uniemożliwić wnikanie wody oraz wilgoci w strukturę przegród zagłębionych w gruncie.
Wykonanie wtórnej hydroizolacji przyziemnej części budynku od zewnątrz jest najlepszym rozwiązaniem z punktu widzenia fizyki budowli, w pewnych sytuacjach może ono się jednak okazać (w całości lub częściowo)...
Wykonanie wtórnej hydroizolacji przyziemnej części budynku od zewnątrz jest najlepszym rozwiązaniem z punktu widzenia fizyki budowli, w pewnych sytuacjach może ono się jednak okazać (w całości lub częściowo) technicznie i/lub ekonomicznie niewskazane. Wtedy należy wziąć pod uwagę wykonanie uszczelnienia od wewnątrz.
W ramach prowadzonych prac modernizacyjnych i okresowej wymiany pieca do wytopu szkła podjęto decyzję o usunięciu powstałych podczas dotychczasowej eksploatacji nieszczelności płyty fundamentowej. Płyta...
W ramach prowadzonych prac modernizacyjnych i okresowej wymiany pieca do wytopu szkła podjęto decyzję o usunięciu powstałych podczas dotychczasowej eksploatacji nieszczelności płyty fundamentowej. Płyta o wymiarach w świetle ścian 35,50x36,27 m i grubości 1,60 m wykazywała liczne i okresowo intensywne przecieki, które powodowały konieczność tymczasowego odprowadzania przenikających wód gruntowych systemem rowków powierzchniowych wyciętych w płycie do studzienek zbiorczych i odpompowywania. Powierzchnia...
Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewniać jego rozłożenie (rozprowadzenie) w...
Pod pojęciem iniekcji, technologii iniekcji lub też iniekcji chemicznej należy rozumieć wprowadzenie środka iniekcyjnego w strukturę muru w taki sposób, aby zapewniać jego rozłożenie (rozprowadzenie) w całym przekroju przegrody.
Konieczność wykonania skutecznych powłok wodochronnych to nie tylko jeden z podstawowych wymogów bezproblemowego i komfortowego użytkowania budynków (obojętne czy w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności...
Konieczność wykonania skutecznych powłok wodochronnych to nie tylko jeden z podstawowych wymogów bezproblemowego i komfortowego użytkowania budynków (obojętne czy w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej, przemysłowym itp.) i budowli, lecz także wymóg formalny.
Wtórną izolację poziomą przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie można wykonać w technologii iniekcji chemicznej [1] lub też przy wykorzystaniu tzw. metod mechanicznych.
Wtórną izolację poziomą przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie można wykonać w technologii iniekcji chemicznej [1] lub też przy wykorzystaniu tzw. metod mechanicznych.
Obok iniekcyjnych metod odtwarzania hydroizolacji poziomych [1] w renowacji zawilgoconych budynków stosowane są również iniekcje uszczelniające (nazywane także iniekcjami żelowymi lub żelującymi, od niem....
Obok iniekcyjnych metod odtwarzania hydroizolacji poziomych [1] w renowacji zawilgoconych budynków stosowane są również iniekcje uszczelniające (nazywane także iniekcjami żelowymi lub żelującymi, od niem. Gelinietion oraz ang. injection of gel), tj. takie, które umożliwiają wykonanie uszczelnienia również przeciw wodzie działającej pod ciśnieniem.
W pierwszej części artykułu [Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające] omówione zostały zasady doboru materiałów wodochronnych. Niniejszy artykuł jest rozszerzeniem i uzupełnieniem informacji o specyfice...
W pierwszej części artykułu [Hybrydowe (reaktywne) masy uszczelniające] omówione zostały zasady doboru materiałów wodochronnych. Niniejszy artykuł jest rozszerzeniem i uzupełnieniem informacji o specyfice i zastosowaniu hybrydowych mas uszczelniających.
Podstawą bezproblemowej, długoletniej eksploatacji budynków i budowli jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionych w gruncie. Doświadczenie pokazuje bowiem, że znaczącą część problemów...
Podstawą bezproblemowej, długoletniej eksploatacji budynków i budowli jest odpowiednie rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionych w gruncie. Doświadczenie pokazuje bowiem, że znaczącą część problemów związanych z eksploatacją stanowią te powodowane przez wilgoć.
Wykonanie hydroizolacji w budynku, który w wyniku braku, uszkodzenia lub technicznego zużycia uszczelnienia uległ zawilgoceniu (tj. hydroizolacji wtórnej [1]), jest zagadnieniem na tyle złożonym, że praktycznie...
Wykonanie hydroizolacji w budynku, który w wyniku braku, uszkodzenia lub technicznego zużycia uszczelnienia uległ zawilgoceniu (tj. hydroizolacji wtórnej [1]), jest zagadnieniem na tyle złożonym, że praktycznie każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie.
Płyta fundamentowa jest elementem budynku – konstrukcją, która zapewnia bezpośrednie posadowienie budynku na gruncie. Przekazuje obciążenia działające na budynek (użytkowe i oddziaływania środowiska, wiatru...
Płyta fundamentowa jest elementem budynku – konstrukcją, która zapewnia bezpośrednie posadowienie budynku na gruncie. Przekazuje obciążenia działające na budynek (użytkowe i oddziaływania środowiska, wiatru i śniegu) oraz ciężar budynku na podłoże gruntowe. Sama również przejmuje oddziaływania podłoża gruntowego. Jest to więc bardzo ważny element budynku, który decyduje o jego trwałości oraz bezpieczeństwie użytkowania.
Iniekcyjne metody odtwarzania w murach izolacji poziomych przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie [1], w odróżnieniu od metod mechanicznych [2], nie mają za zadanie stworzyć całkowicie nieprzepuszczalnej...
Iniekcyjne metody odtwarzania w murach izolacji poziomych przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie [1], w odróżnieniu od metod mechanicznych [2], nie mają za zadanie stworzyć całkowicie nieprzepuszczalnej dla wody bariery [3]. Za wystarczający uznaje się efekt w postaci stworzenia ciągłej warstwy redukującej podciąganie kapilarne do tego stopnia, aby po pewnym czasie (dzięki wymianie wilgoci z otaczającym otoczeniem) w strefie muru nad przeponą powstał obszar o normalnej wilgotności (wilgotności równowagowej)...
Bitumiczne materiały rolowe stosuje się do wykonywania hydroizolacji dachów, a także pionowych i poziomych hydroizolacji elementów budowli mających kontakt z otaczającym gruntem. Obecnie na rynku oferowane...
Bitumiczne materiały rolowe stosuje się do wykonywania hydroizolacji dachów, a także pionowych i poziomych hydroizolacji elementów budowli mających kontakt z otaczającym gruntem. Obecnie na rynku oferowane są różnego rodzaju wyroby tego typu, które mają szczególne cechy i modyfikacje, w zależności m.in. od tego, gdzie są stosowane i kto je produkuje.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień przeglądarki dotyczących cookies. Nim Państwo zaczną korzystać z naszego serwisu prosimy o zapoznanie się z naszą polityką prywatności oraz Informacją o Cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności oraz Informacji o Cookies. Administratorem Państwa danych osobowych jest Grupa MEDIUM Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.K., nr KRS: 0000537655, z siedzibą w 04-112 Warszawa, ul. Karczewska 18, tel. +48 22 810-21-24, właściciel strony www.izolacje.com.pl. Twoje Dane Osobowe będą chronione zgodnie z wytycznymi polityki prywatności www.izolacje.com.pl oraz zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r i z Ustawą o ochronie danych osobowych Dz.U. 2018 poz. 1000 z dnia 10 maja 2018r.
![RYS. 1–6. Schematyczne przedstawienie transportu wilgoci w porowatym materiale budowlanym wraz ze wzrostem zawilgocenia. Objaśnienia: 1 – zwężenie porów, 2 – rozszerzenie porów; rys.: [2]](https://www.izolacje.com.pl/media/cache/full/data/202101/b-transport-wody-rys1-6.jpg "RYS. 1–6. Schematyczne przedstawienie transportu wilgoci w porowatym materiale budowlanym wraz ze wzrostem zawilgocenia. Objaśnienia: 1 – zwężenie porów, 2 – rozszerzenie porów; rys.: [2]")
![RYS. 7–8. Wzajemne relacje kierunków dyfuzji, transportu cienkiej warstwy cieczy oraz sorpcji/desorpcji wewnątrz porów materiału: bez gradientu temperatury – proces izotermiczny (7) oraz w obecności gradientu temperatury – proces nieizotermczny (8). Oznaczenia: φ – wilgotność względna, pv – ciśnienie pary wodnej, θ – temperatura, – wyższy, – niższy, 1 – dyfuzja, 2 – transport cienkiej warstwy cieczy, 3 – sorpcja, 4 – desorpcja; rys.: [3]](https://www.izolacje.com.pl/media/cache/full/data/202101/b-transport-wody-rys7-8.jpg "RYS. 7–8. Wzajemne relacje kierunków dyfuzji, transportu cienkiej warstwy cieczy oraz sorpcji/desorpcji wewnątrz porów materiału: bez gradientu temperatury – proces izotermiczny (7) oraz w obecności gradientu temperatury – proces nieizotermczny (8). Oznaczenia: φ – wilgotność względna, pv – ciśnienie pary wodnej, θ – temperatura, – wyższy, – niższy, 1 – dyfuzja, 2 – transport cienkiej warstwy cieczy, 3 – sorpcja, 4 – desorpcja; rys.: [3]")
![RYS. 9. Średnica porów transportujących wilgoć kapilarną; rys.: [7]](https://www.izolacje.com.pl/media/cache/full/data/202101/b-transport-wody-rys9.jpg "RYS. 9. Średnica porów transportujących wilgoć kapilarną; rys.: [7]")
![RYS. 11–16. Najczęściej obserwowane efekty napięcia powierzchniowego wody: swobodna opadająca kropla (11), dobre zwilżanie powierzchni ciała stałego (12), słabe zwilżanie powierzchni ciała stałego (13), depresja kapilarna (14), podciąganie kapilarne (15), podniesienie na granicy faz (16); rys.: [2]](https://www.izolacje.com.pl/media/cache/full/data/202101/b-transport-wody-rys11-16.jpg "RYS. 11–16. Najczęściej obserwowane efekty napięcia powierzchniowego wody: swobodna opadająca kropla (11), dobre zwilżanie powierzchni ciała stałego (12), słabe zwilżanie powierzchni ciała stałego (13), depresja kapilarna (14), podciąganie kapilarne (15), podniesienie na granicy faz (16); rys.: [2]")
– ciecz zwilża, materiał hydrofilowy,
– ciecz nie zwilża, materiał hydrofobowy.![RYS. 17–18. Zetknięcie kropli wody z powierzchnią ciała stałego: zwilżanie (17) oraz brak zwilżania (18); rys.: [2]](https://www.izolacje.com.pl/media/cache/full/data/202101/b-transport-wody-rys17-18.jpg "RYS. 17–18. Zetknięcie kropli wody z powierzchnią ciała stałego: zwilżanie (17) oraz brak zwilżania (18); rys.: [2]")
![RYS. 19–20. Wznoszenie się cieczy w kapilarze o stałym promieniu; rys.: [9]](https://www.izolacje.com.pl/media/cache/full/data/202101/b-transport-wody-rys19-20.jpg "RYS. 19–20. Wznoszenie się cieczy w kapilarze o stałym promieniu; rys.: [9]")
oraz 
. Przepuszczalność materiału jest w znacznym stopniu uzależniona od jego porowatości.
