Łączniki balkonowe – skuteczne rozwiązanie eliminujące mostki termiczne przy połączeniu stropu z płytą balkonową

Największym argumentem za zastosowaniem łączników balkonowych jest eliminacja mostków cieplnych. Są to części budynku, w których następuje wzmożona i niekontrolowana utrata ciepła. Następuje ona np. w przypadku przebicia zewnętrznej części budynku przez materiały o wyższym współczynniku przewodzenia ciepła czy zmiany grubości warstw materiałów.

Szczególnie newralgicznym miejscem, które przysparza inwestorom wielu problemów, jest połączenie stropu z balkonem. Tradycyjne rozwiązanie, w którym płyta balkonowa jest przedłużeniem stropu, prowadzi do powstania mostka termicznego w miejscu przerywania izolacji termicznej ściany. Następuje wtedy zjawisko geometrycznego mostka cieplnego (płyta balkonowa stanowi tzw. żebro chłodzące) oraz materiałowego mostka cieplnego (przez wysoką przewodność cieplną żelbetu).

Miejsca występowania mostków cieplnych są narażone na znaczne obniżenia temperatury powierzchni przegród, czego skutkiem jest często zimna podłoga w okolicy drzwi balkonowych. Niepożądanymi efektami mostków cieplnych jest też wyższe zużycie energii na ogrzanie budynku. Z tego powodu łączniki balkonowe szczególnie znajdują swoje zastosowanie w obiektach o wysokich wymaganiach w zakresie energooszczędności. Stanowią dobre rozwiązanie zarówno przy budowie nowych budynków, jak i przy modernizacji starych obiektów w celu zwiększenia ich efektywności energetycznej. Dzięki zastosowaniu stali szlachetnej, charakteryzującej się niższą przewodnością cieplną niż zwykła stal, jeszcze bardziej minimalizują wszelkie straty ciepła.

Często spotykanym sposobem na zmniejszenie wpływu mostka termicznego jest obłożenie balkonu ze wszystkich stron materiałem izolacyjnym. Takie rozwiązanie nie prowadzi jednak do jego pełnej eliminacji oraz powoduje znaczne zwiększenie grubości płyty balkonowej. Dodatkowo jest dość pracochłonne i kosztowne.

Dzięki zastosowaniu łącznika balkonowego prace budowlane przebiegają o wiele szybciej i sprawniej. Łączniki umożliwiają również swobodną rozszerzalność termiczną płyty balkonowej, co zapobiega jej pękaniu i pozwala uniknąć kosztownych napraw. Warstwa izolacyjna łącznika może być wykonana z wełny mineralnej, polistyrenu, szarego polistyrenu z dodatkiem grafitu i występuje najczęściej w grubości 60–120 mm.

Producenci oferują wiele rodzajów łączników, dzięki czemu można je stosować w różnych typach balkonów: wspornikowych, przesuniętych względem stropu i podpartych.

W zależności od rodzaju wyróżnia się łączniki przenoszące:

• siłę tnącą w jednym kierunku;
• siłę tnącą w dwóch kierunkach;
• moment zginający i siłę tnącą w dwóch kierunkach
• oraz moment zginający i siłę tnącą w jednym kierunku.

Różny jest też układ zbrojenia – może być ono proste i zagięte.

Łączniki można również zastosować w przypadku loggii, gdzie płyta balkonowa jest częścią płyty stropowej bez podparcia na ścianie, balkonów narożnych czy balkonów o nietypowej geometrii np. łukowej czy skośnej.

Istnieją również specjalne łączniki do detali elewacyjnych, takich jak attyki, wsporniki czy gzymsy.

Łączniki można dopasować do konkretnego projektu, wybierając odpowiedni materiał izolacyjny, grubość otuliny betonowej, długość elementu czy konfigurację elementów nośnych. Łączniki zapewniają nie tylko dobre właściwości izolacyjne, ale spełniają także wysokie wymagania klasyfikacji w zakresie odporności ogniowej. Przy odpowiedniej grubości płyty balkonowej oraz grubości otuliny mogą uzyskać klasę odporności nawet REI120.

W przypadku zwiększonych wymagań dotyczących klasy odporności ogniowej stosuje się specjalne wkładki ognioochronne. Łączniki można stosować zarówno w ścianach jedno-, dwu-, jak i trójwarstwowych.

Aby maksymalnie uprościć ich montaż, niektóre łączniki są symetryczne i mogą być instalowane niezależnie od kierunku płyty balkonowej. W przeciwnym wypadku należy bezwzględnie przestrzegać kierunku montażu oznaczonego na łączniku.

Z powodu różnicy w rozszerzalności termicznej pomiędzy elementem znajdującym się na zewnątrz a stropem wymagane jest wykonanie przerw dylatacyjnych. Wykonuje się je przeważnie prostopadle względem łącznika. Należy również pamiętać o odpowiednim stosunku pomiędzy długością wspornika a grubością płyty, w celu ograniczenia jej nadmiernego ugięcia.

Maksymalna dopuszczalna odległość pomiędzy szczelinami dylatacyjnymi, współczynniki podniesienia oraz maksymalny wysięg wspornika przy danej grubości płyty powinny być podane przez producenta.

W celu wypełnienia przerw pomiędzy zaprojektowanymi łącznikami balkonowymi stosuje się specjalne wkładki, zapewniające ciągłość izolacji. Występują one w różnych grubościach i wysokościach.

Łączniki balkonowe są dostarczane na paletach, a do czasu wbudowania zaleca się przechowywanie ich w miejscu zabezpieczonym przed oddziaływaniem czynników atmosferycznych.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!